Goudsmid? Hoe ben je daar nou op gekomen?

Ik ben begonnen met grote houten kralen en een schoenveter aan de keukentafel van mijn ouders. Ik denk dat ik een jaartje of drie was. Ik werd groter en de uitdaging met de kralen werd steeds kleiner. Daarom zocht ik naar tangen en ijzerdraad in de garage van mijn vader en probeerde wat moois te maken. IJzerdraad alleen vond ik eigenlijk een beetje saai. Ik had bedacht dat ik het kon omwikkelen met touw of het een kleurtje kon geen met watervaste stift. Ik kan niet zeggen dat mijn vingers altijd schoon bleven. Het ijzerdraad reeg ik vol met de kleinste kraaltjes die ik had.

Inmiddels zat ik in groep acht en had ik de hele familie verwend met sieraden. Nu werd het tijd om te gaan nadenken over het middelbaar onderwijs. Ik mocht kiezen voor een school met een richting in Kunst en Cultuur. Wat het spannend en speciaal maakte, was dat ik een toelatingsexamen moest doen en hier al mijn knutselwerken mocht laten zien. Ik had een leuke schooltijd met zoals beloofd veel creativiteit.

Ik gaf licht toen ik voor het eerst de vakschool binnen liep

Na twee jaar stond ik voor een nieuwe keus. Ik boog af in de richting grafische vormgeving. Met het idee dat ik later zelf mijn visitekaartjes kon gaan maken. Het leek me een goed voortraject voor de opleiding tot goudsmid. Daar was ik inmiddels helemaal vol van en ik was er van overtuigd, dat dat de opleiding was die ik ging doen. Na het afronden van het middelbaar was ik aangestoken met het virus van grafisch vormgeven. 

Op beide scholen werd ik welkom geheten, maar er was er toch maar een waarvan ik licht ging geven.

Op de vakschool, om te leren goudsmeden begon voor mij een nieuw avontuur. Ik leerde buigen met mijn eigen tangen en bracht die van mijn vader terug naar de garage. Ik brak honderden zaagjes, verbrandde mijn wenkbrauwen, pakte een warm object vast dat ik net had gesoldeerd. Ik leerde om nog meer geduld te hebben en ik sleepte mijn gereedschapskoffer van hot naar her. Ik deed twee stages van een half jaar op twee fantastische plekken. Toen plakte ik een extra jaar aan mijn opleiding vast en maakte kennis met nog meer stage bedrijven. 

Na vijf jaar mocht ik mijn diploma in ontvangst nemen. Nu mag ik mijzelf GOUDSMID noemen. De vreugde is van korte duur, want het was maar wat lastig, die droombaan te vinden. Ik maakte kennis met heel ander soort creatieve en technische beroepen waar ook een goudsmid voor nodig was.

Een gereedschapskoffer op wielen

Ik leerde mijn vriend kennen en we besloten het over een heel andere boeg te gooien. Wij zeiden onze baan en de huur op en besloten een bestelbus om te bouwen tot camper en goudsmederij. Na drie maanden bouwen werd ik zwanger. Daarna hebben wij met zijn tweeën drie maanden rondgetrokken en een fantastische tijd gehad. Voor de bevalling kwamen we terug naar Nederland en kregen een prachtige zoon!

Onze gereedschapskoffer op wielen, werd verruild voor een huis. 

Zonder product geen shop

Tijdens de borstvoedingsmomenten van mijn zoontje had ik lekker veel tijd om na te denken hoe ik mijn toekomst voor mij zag. Hoe ging ik het goudsmeden mijn gezin combineren? Het bouwen van de webshop heeft wat voeten in de aarde en neemt meer tijd in beslag dan gedacht. Ondertussen ontstonden er verschillende sieraden waar ik graag een collectie van wilde maken.

Ik deelde ze op sociale mediakanalen om te kijken of er interesse zou zijn. Heel erg spannend! Aangezien jij dit nu aan het lezen bent, heb ik doorgezet en daar ben ik heel blij om.

"Met dank aan iedereen voor het duwtje in mijn rug!

Het plezier dat ik heb, als mijn zoontje mij komt helpen timmeren of de vlam bewonderd van een afstandje is mij heel veel waard"

Warme groet,

Iris